‘Eli belinde’ kelime anlamı olarak Türk dil kurumu sözlüğünde sıfat olarak geçer ve ‘Kavgaya hazır olduğunu belirten (kimse)’ anlamındadır. Ayrıca Anadoluda kilim ve halı motiflerinde de çokça geçen ‘elibelinde motifi’ dişiliğin sembolüdür.

Yalnızca analığın ve doğurganlığın simgesi değil, aynı zamanda uğur, bereket, kısmet, mutluluk ve neşeyi de temsil etmektedir. Motifin kaynağını gene Anadolu’da bulmak mümkündür, semboller ile devamlılk gösteren mitler her şekilde karşımıza çıkar çünkü. Ana Tanrıça figürinlerini anımsatan şekliyle elibelinde motifi, aslında her karışında Kadim Dişinin izlerine rastladığımız bu topraklarda, Ana Tanrıça kültünün simgesi gibidir. Ana Tanrıçalar, eceler, savaşçı, şifa dağıtan, inanç bekçileri kadınların var olduğu toprakların üzerindeyiz ne de olsa.. Ve biz Kibeleden beri biliyoruz ki, mitlerde, söylencelerde halen yaşatılan Tanrıça kültü, geleneksel dişi rolünün epey dışında aslında. Bu kadim dişiye Ana diye seslenilmesine rağmen yanında çocuk ile betimlendiği ender. Doğurgan, bereket simgesinden daha çok, yabanıl olan, dağlar ve vahşi doğayla güçlü bağlar kuruyor genelde. Hatta doğaya hakim bir dağ tanrıçasından çok doğanın, dağın kendisidir demek bile mümkün. Bu haliyle Ana Tanrıçanın kökleri Anadolu halk geleneğinin derinine işlemiş, devletlerden daha uzun yaşamış, Anadolu halkı üzerindeki güçlü etkisini de sürdürmüş. Gelelim fotoğraftaki Karadenizli köylü kadınının kendinden emin, elinde asası bir tanrıça kültü gibi yukarıdan jandarmaya meydan okuyarak bakışına.. Tam da kavgaya hazır olduğunu betimler bir halde durmakta.. Ve evet vahşi doğanın içinde uçurumun kenarında, oraların sahibi gibi davranan devlet erkine ve bu erkten nemalanan Cengize karşı dimdik ayakta durması, oradaki doğanın bir parçası olduğunu bilmesinden ileri gelse gerek. Kadınlar o yüzden de direnişin en önündeler, çünkü hepsinde bu bilgi saklı, onlar kendilerini doğaya karşı değil doğanın içinde görüyorlar. Bunu bilmezlere cesaretle meydan okumaları da ondan. Fotoğrafın önden çekilmiş videosunda kadının nasıl meydan okuduğunu da görmek mümkün.’Hiçte başka bir partiye oy kullanmamışım şu ellerim kırılsın ki kullanmamışım’ diyor. İktidarı olduğu yere taşıyanlar onu oradan indirmesini de bir gün bilirler, bu böyle biline. “Nasıl bunları çekeysunuz nasıl bunları komutanınıza götürüyorsunuz, kaymakamınıza veriyorsunuz, bunu da verin yetkili yerlere iletsin, halk böyle diyor deyin halkın sesi bu deyin’ Neydi ünlü deyiş Ferman padişahınsa dağlar bizimdir derken Dadaloğlu tam da bu Karadeniz kadınlarına ilham olmuştur işte. ‘Bilmiyor mu karadeniz bayanı darlandı mı kötü de söyler, bilir kendi de karadenizli’. Kendini de iktidarı da kendi varoluşsal özelliklerinden yeniden tanımlıyor, aslında iktidara da bu özdeşleştirme ile nereden geldiğini hatırlatıyor, tam da iktidar sahiplerinin unuttuğu şeyi ona hatırlatıyor, kendi topraklarından, eli belinde, diğer elinde de sopası ile hemde, uzun zamandır böyle esaslı bir had bildirme gördük mü görmedik ve evet bunu sadece meydanlardan, sokaklardan vazgeçmedikleri gibi dağlarından, vadilerinden de vazgeçmeyen kadınlar yapar ancak. Kurtlarla Koşan Kadınlar kitabını bilmeyeniz yoktur, çok satan bu popüler kitabın alt başlığı; ‘Vahşi Kadın Arketipine Dair Mit ve Öyküler’dir. Kadınların ekolojik mücadelelerde kendiliğinden en ön saftlarda var olma halleri, içlerindeki o doğalın yabanılın sesine kulak vermeleridir. Bu sezgisel bir yeti ama duygusal değil, keza doğayla kadın arasında kurulmaya çalışan duygusal bağ epey zorlamada duruyor çoğu kez.. Dönelim kitaba, öyle söylencelerimiz, mitlerimiz var ki bu topraklarda önce onları bulup çıkartmak, taçlandırmak boynumuzun borcu olsun. Ve gerçekten kurtlarla koşacak kadar cesur ve yabanıl olan ile psişik ortak özellikler gösteren kadınları görmek istiyorsak eğer, ülkenin dört bir yanındaki ekoloji mücadelesi içindeki hareketlerin en önünde duran kadınlara bakmak yeterli olacaktır, elibelinde kavgaya hazır kadınlara.

EB KadınMeclisi Eş Sözcüsü F. Kayra