Rize’nin İkizdere ilçesinde Eskencidere Vadisi’nde Cengiz İnşaat’ın yürüttüğü taş ocağı faaliyetlerinin doğaya ve insan hayatına oluşturduğu tehdit ve tehlikenin karşısında duran yaşam savunucularından Asuman Fazlıoğlu sosyal medya hesabından ‘ESKENCİ DESTANI’ adı altında yapmış olduğu sanatsal paylaşımda şu dizelere yer verdi:

ESKENCİ DESTANI

Bir Eskenci vardı

Yamacında taşlarla korurdu kendini

Binlerce yıldan öte

Korudu kardan borandan fırtınadan

 

Taşlar ki ha düştü ha düşecek

Ağaçlar kökleriyle sarmalar

Taşını kayasını

Birde

Dağlarında kızıl doğanlar

 

Taş ocağı yakışmaz

Eskenciye

Bundandır bizi

Çığlık çığlığa çağırması

 

Gidenler gitmez oldu

Dönüp de bakmaz oldu

Kavga var eskencide

Adını anmaz oldu

 

Burada kavga var

Bizim kavgamız

Taşçılarla ağacın kavgası

Ağacın tarafındayız

Eskenciye kıymayın bir durun

 

Oysa siz katliamcılar

Siz

Taşın ve paranın yanında olanlar

Doğamızın kaybı üzerinde kazancınız

Siz kazandığınızda

Çocuklar kaybedecek

 

Eskenci yolları dardır

Yokuştur

Yorar adamı

Eskenci

Yalnızdır

Başı dardadır

On bin yıllık hikayesi

Okuyan yok bileni yok

 

Eskencide

Boşuna bakma yukarılara

Gökyüzü yeşildir

Eskencide ağaçlar kardeş

Kıyamazsın

 

Eskencide yürümez ağaçlar

Geçmişten izler kalmış gövdelerinde

Yaban izleri

Pençe izleri

İsimler yazılı

Kovanlar çekilir ağaçlarına

 

Düşündük

Fidanları kurtarmayı

Kepçeler

Ezmesin diye kaçırdık

Fidanları

Kopardık toprağından

Sakladık

 

İlk fidanımıza

Nefes dedik

Taşıdık alana

 

Artık

Oda bizimle bekliyor

Özgürce toprağına dönmeyi

Dönecek

Kurtarınca Eskenciyi

Kurtulacak fidanımız

 

Sonra Umut fidan kurtuldu

Nefesle yan yana bekler

Umut fidan

Her fidan bir can

Hoş geldi canlarımız

 

Giden canlardan oldu

Bizden

Yaşattık

Fidanlarda giden her bir canı

Düşmana inat

 

Ağaçlar yürümez Eskencide bekler

Kurdu kuşu

Eskenci sarptır

Taşlıktır

Pınarları göz göz akar kayalardan

Eskenci eşsizdir

İçine alır saklar gideni

 

Direnenler korkusuz Eskencide

Kucaklar ağacını

Kaçırır fidanını

Dost toprağına

Turuncu bahçede

 

Orda

Sarılır yarası Direnenlerin

Umut fidanın

İzmir’de kardeşlikten ötedir dostluklar

Kardeştir Eskenciyle

 

Eskenci emanettir

Çocukların emaneti

Haykırdık bir ağızdan

Bir ses bir yürek

Sıkılmış bir yumruk

Ormanlar çocuklarındır

Üç defa peş peşe haykırdık

Yalancının yüzüne

 

Eskenci

Deresinde şelaleler ardın sıra şarkı söyler

Başka başka söyler

Su sesini sevenleriz …

Sevmedik para sesini

 

Susmasın deremiz

Derelerimizde

Mutludur kırmızı pullu alabalıklar

Deresine benzer

Boldur yemi aç kalmaz balıklarımız

Korur balığını tutmaz Eskencili

 

Renk renk orman gülleri açar

Kestane çiçeklerinin rehası

Başını döndürür insanın

Eskenci ölmeden görülecek yer

Siz değil Eşkenci ölüyor

Öldürülüyor haydin koşun durmayın

 

Artık

Artık eğilip su içtiğimiz dere yok

Dağlarında kızıl doğanlar yok

Kuşlar yuvalarını bıraktı

Ceylanlar

Karacalar yok

Gölgeler bile yok Eşkencide

 

Toprak ve kaya

Bura bura değil sanki tanınmaz

Nerde kuşlar nerde kestane çiçeğine konan arılar

Yok ediciler yok etmesin Dursun

Yeter

 

Onlar yok eder

Memurları

Yalan söylerler

Kurnazdırlar

Ekmek parasının ötesinde yaşarlar

Biz

Evet

Biz gördük

Acıları yıkımı

Biz gördük

Gözyaşlarımızı sakladık dostlardan

Direnişçi ağlamaz belledik

Gördük

Yıkımı

Yok oluşu…

 

Direndik

Toprağa karıştık bazen

Bazen yaktığımız ateşin dumanı savruldu

Rüzgarla

Yüzümüze vurdu

 

Eskencide yanan ateşin

Dumanında acı var

Ağaç dallarının ateşiyle ısındık

Bir ateş orda bir ateş burada

Ateş yüreğimizde yanar

 

Korku yoktu

Umutla yer değiştirdi

Korku

Umut biraz umut

Umut hep var

Korku ötesinde yaşanır

Eskencide

 

Sevinç var artık

Umut var

Katliamcılar korkuyor

Katliam Durur diye korkuları

Duracak elbette

Eskencinin suçu yok

Durun kıymayın

 

Anlatacağız

Ayşe ablanın yüreğinde

Kopan fırtınayı

Anlatacağız

Olmadı…

Yok edilen

Kökleriyle kopartılan yaşamı

Anlatacağız

 

Anlatalım

Siz anlayana kadar sabırla anlatalım

Anasını kaybeden yavrunun telaşını

Anlatalım

Siz anlayana kadar biz anlatalım

Unutmayın diye tekrar

Anlatalım

 

Anlayın

Bin yıllık bir ömre kastiniz

Üç kuruşa satılan yaşamı

Bizi var eden yaşamı

Anlayın artık

Vakit geç olmadan anlayın

 

İzin vermeyiz olmaz

Hayde ne duruyorsunuz

Bastığın yer ekmek adimin ekmek

Bunu görmesen kaç yazar

İzin vermeyiz

Veremeyiz

 

Durdurun

Motorlarınızı

Kesmeyin kayınlarımızı

Çekin kepçelerinizi

Yanlış yerdesiniz

Gidin…

Eşkenciden

 

Kan pazarıdır kurulan

Satılan kandır

Eskencideyiz

Eskenciyi nasıl anlatalım

 

Anlamayana

Bilinmez

Koruyalım

Hayde…

Yeniden yollara düşelim

Dedik ya Eskenciye taşocağı yakışmadı

 

Sizi koruyanlar var

Unutmadık

Çadırlarımızı gece yarısı kopardıklarını

Sizin için kopardıklarını

 

Eskenci bizi çağırıyor…