Ürettiği ürüne sahip çıkmak şöyle olur;
1- Ürünün kalitesi ve daha çok rekolte için gerekeni yapmak..
2- Değerinde satmak için uğraş vermek..
3- Geçmiş ve Geleceğin ürünü olarak, yaşaması için çalışmak..
4- Kamucu anlayışın kıymetini bilmek ve sahip çıkmak..
5- Yani Çaykur’un kıymetini bilmek..
6- Örgütlenmek için gereken çabayı göstermek..

Piyasada bakıyoruz, 9-9,5 liraya peşin paraya çay alınıyor. Ve üretici bu alıcılara çay satıyor..
Oysa, Çaykur, 11 liradan çay almaya devam ederken, üreticiden yeterli desteği görememektedir. Yani yeterli çay alamamaktadır..

Yaş Çay Üreticisi, zaten devletin verdiği taban fiyattan memnun olmadığını biliyoruz. Ama bugün taban fiyatın altında da ürününü satıyorsa, burada yaman bir çelişki var demektir..

Çaykur’da, aldığı ürünün ederini uzun vade de değil, en geç bir, bir buçuk ay içerisinde ödediğini biliyoruz..

Ama üretici, sattığı ürünün ederini, zararına satıp gününde alarak, bugün yemenin peşin de ve yarına nasıl çıkacağını hesap etmemektedir.

Bu hesapsızlık, sadece kendisi açısından bir aymazlık değildir. Bu ürünün de geleceğini riske etmek demektir..
Çünkü, Çaykur gibi bir kurumun yaşaması için sahip çıkmayarak, ayağına kurşun sıktığının ya farkında değil, ya da bilinçli olarak önemsemeyerek geleceğini riske etmektedir..

Bilelim ki, Çaykur olmazsa, yaşamazsa, çayın da geleceği olmayacaktır..
Günü değil, Geleceği Kurtaralım..