Geçtiğimiz gün bir yakınla yaptığım telefon görüşmesi ardından biraz değil, çok kırılan kalbimle daha da üzülmemek için uyumayı deneyerek uzandığım yatakta telefonda youTuba bakarken üzüldüğümü hissedercesine ekrana sesli bir video düşüyor.
Arapça bilmediğimden merak edip, anlamına baktığımda, ‘Galip ve hâkim olan’ anlamına gelen El-Kahhar’ kelimesinin Allah’u Teala’nın 99 isminden birisi olduğunu ve günlük olarak söylenip, sıkça tekrarlandığında senin iyi niyetine kem gözle, pis kalple bakanın Allah tarafından cezalandırıldığını ve seni üzen bu yaşadıklarının da bir sınav olduğunu sabırlı olman gerektiğini anlatıyordu.
Onca üzücü bir konuşma ve kalp kıran telefon sohbeti ardından dinlendirici ve tok bir ses tonuyla gerilen vücuduma rahatlık geldiğini hissedip, beni anlamışcasına ekrana düşen videoda söylenenleri mırıldanarak tekrarlayıp, uykuya daldığımı, uyandığımda ise saate bakıp, bu kez de ‘Booo amma da uyumuşum memleket habersiz kaldı’ diyerek, çıktığım yataktan banyoya geçerek yüzüme alelacele vurduğum su ile kendime gelip, bir saat de olsa dinlenmiş, telefon sohbetinin etkisinden çıkmış, şarj olmuş halde başına geçtiğim bilgisayarımda dolaşırken telefonum acı acı çaldı.
Ve tamda yerel seçimler gündemi içindeyken oturduğum mahallenin eski muhtarı, arkadaşlarımın babası Aydın Tekgül’ün ve rahmetli babamın iyi arkadaşı olduğunu bildiğim Asaf Atmaca amcanın hakkın rahmetine kavuştukları haberini alıyordum.
Bu yetmez Hanak’lı hemşerilerim olduklarını öğrendiğim iki akrabanın da aynı gün yurt dışında vefat ettiklerini ve cenazelerinin ülkeye getirildiğini whatsap grubunda görüyor,gazetecilik dürtümle ‘Acaba neden?’ diyerek yakınlarına başsağlığı dileyerek, gazetecilik dürtümle bu ölümlerin normal mı yoksa haberlik bir olay sonucu mu olduğunu soruyorum.
Dün ve bugün tam bunları yaşarken, bir anda çekip giden Deniz kardeşimin tüm aileye emanet ettiği Kızım, gelinim Tuğba’nın 10 Ocak Gazeteciler Günü dolayısıyla bana gönderdiği videolu mesajı görüp, dinlerken ‘vardır bunda da bir hayır’ diyerek,gün boyu yaşadıklarımdan sonra gelen üzücü haberlerinde de bir hayra alamet olduğunu aramam gerekir’ diye teselli olmaya çalışıyordum.
Çünkü gelen kutlama videosunda bir önceki 10 Ocak’ta bana çekip, günümü kutlayan evimizin son eşiği Deniz’in sesi vardı…
Bu şok edici anları düşünürken bu dünyanın ne kadar boş olduğunu ve bu kısa ömürde önce büyüklere olduğu gibi küçüklere, hayvanlara, doğaya, haklara saygılı olmak, ukalalık yapmadan yerini bilmek ve yaşananların karşısında sabırlı olup, seni üzenleri Allah’a havale etmek en iyisi deyip, Allah’ın azgınları, iftiracı, şercileri, büyüğe, küçüğe, bu dünyada bizim kadar hakkı olan her canlıya saygısızca davrananları er geç helak ettiğini anlatan EL-Kahhar esmasını ‘ya sabır’ diyerek sessizce tekrarlıyorum.
Evet, 10 Ocak Çalışan Gazeteciler günü ardından üç ayların başlangıcından sonra ilk kandil, Receb ayının ilk manevi günü olan Regaip Kandili günü olan bugün yani 11 Ocak 2024 Perşembe günü gelen mesajlar eşliğinde buraya kadar anlattıklarımı, anlatmaya çalıştıklarımı da El-Kahhar çekerek, Allah’a havale ettiğimi bir de burada ‘hayırlı kandiller’ dediğim sizlerle, okurlarımla mübarek bir günde paylaşmak istedim, tüm sıcak kalbiyle sevdiklerine sahip çıkmaya çalışan, beni üzenin de Allah’ından bulmasını dileyerek..