Çadır kent olarak kullanılmak üzere dönüştürülen İskenderun Sarıyer Semt Pazarı’nda çektiğiniz nefes can acıtıyor. Betonarme zemine kurulmuş çadırlarda çocuklar hasta oluyor.

Selda KARAFAZLI

İskenderun’da bir semt pazarı, depremin ardından çadır kent olarak kullanılmak üzere dönüştürülmüş. Ne kadar insanca yaşam hakkı varsa hepsi ihlal edilmiş. Çektiğiniz nefesi can acıtan bir şekilde plastikle ve zehirle buluşturan bir semt pazarı…

BETONDA YAŞAYAN ÇOCUKLAR HASTA

AFAD çadırlarının da olduğu, birçok sayıda da imkanlar el verdiğince çadır denilebilecek kadar konaklamaya imkan sunan bireysel çabalarla oluşturulmuş çadırların bulunduğu yaşam alanında pek çok sorun yer alıyor. Onlardan en önemlisinden biri de çocukların hasta olması. Semt pazarının betonarme zeminin üzerine kurulmuş olan AFAD çadır kentinde çocuklar hükümetin bize alıştırmaya çalıştığı betona adapte olmaya çalışıyor. Çadırlarına sırtlarını yaslayarak beton üzerinde oturmuş, bulabildikleri oyuncaklarla kendi dünyalarında yaşıyorlar. Ağaç yok, yeşil yok.

SURİYELİLERE ERZAK DESTEĞİ YOK

Bir çadırda ortalama 10 kişi yaşayan çadır halkının çoğunluğu Suriyeli mültecilerden oluşuyor.

Suriyeli olmayan vatandaşlar, bu yüzden su desteği bile alamadıklarını dile getiriyorlar. Irkçılık yapmıyorlar, sadece “Suriyeli insanlara erzak ve su desteği vermeyecekseniz neden o zaman onlara da yer verdiniz?” diye soruyorlar, Suriyelilere destek verilmemesine tepki göstererek. “Günde 3 öğün yemek geliyor. Nimete laf demiyoruz ama 3 öğün sadece çorba ile beslenemiyoruz” diyorlar.

“NEFES ALAMIYORUZ”

“Yemek, barınma, hijyen sorunundan da öte nefes alamıyoruz” diyorlar. Çadır kente girerken kapalı bir semt pazarı çatısı altında kenarları AFAD çadırıyla döşenmiş, içerisinde barakalar olan bir alanda hava sirkülasyonu beklemek hata olsa gerek. Özellikle ısınmak için çadır önlerine kurdukları sobalara kullanılmış yırtık ayakkabıları atmaları, soluduğumuz havanın insanlık suçu olduğunu görüyoruz.

ÇOCUKLAR, OYUNCAK DEĞİL DİŞ MACUNU İSTEDİ

Çadır aralarında gezerken siz onlara, onlar size bakıyor. Acaba hangi siyasetçi fotoğraf çektirip gidecek diye düşünenlerin yanında, acaba yetkili ve güçlü mü, bize insanca yaşamaya dair bir şey verebilecek mi diye umutla bakanlar da var. Ama en şaşırtıcı olanı çocukların oyuncak beklememesi. Çocuklar diş fırçası ve diş macunu istediler. Bazıları ışıksız, karanlık çadırlarında 10 kişilik aile arasında okumaya çalıştığı kitaplara sarılmış, bizden eğitim materyali istediler.

İnsanlarla sohbet ederken gittikçe içimize dolan hava nefes alışımızı zorlaştırdı. Dilimizde tatmaktan memnun kalmadığımız tatlar bıraktı. “Bu hava sizi rahatsız etmiyor mu?” diye sorduğumuzda, “Etmez mi, astım ve migren sorunları yaşıyoruz, zehirlenme yaşıyoruz” diye cevap verdiler.

İskenderun Sarıyer Semt Pazarı’ndan ayrıldık. Gönüllü iki arkadaş olarak Mustafa Kemal Mahallesi’ndeki çadır kentindeki alanımıza gelen bir koli diş fırçasını alıp diğer gün tekrar semt pazarına gittik. Diş fırçalarını verdik ama macun yoktu. Hayatta kaldılar ama nefes yoktu…