Badem bıyık, çember sakal ,ellerinde tespihleri, başlarında takkeleri , ağızlarında türbana özgurlük sözleriyle geldiler. Yaratılanı yaratandan ötürü sevdiklerini söylediler . Yumuşacık bir sesleri vardı. Ağızlarından hak ve özgürlükler düşmüyordu.
Herkesi kandırdılar, önce devletin kurumlarına yerleştiler, sonra halkın olan her şeyi satmaya başladılar. Yazlık, kışlık saraylar yaptılar. Milyarlık evlerde yaşamaya, milyonluk arabalar binmeye başladılar.
Babalar gibi satarız dediler. Sattıkça onlar zenginleşti halk fakirleşti.
Eş başkan oldular emperyalizmin Ortadoğu’daki politikalarına halkın çocuklarını savaşa gönderdiler. Savaşın nimetlerini ceplerine zenginlerin kasalarına aktardılar.
İşçiler öldü tekmelediler , fıtrat dediler, kader dediler. Onlar için her tekme atanı ödüllendirdiler.
Yaptıkları duyulmasın diye yasalar çıkartılar.
Sanki yasaya ihtiyaçları varmış gibi. Sadece beyinlerimizi kontrol altına aldılar, kelepçelediler.
Peki biz ne yaptık ?
Bir avuç insan mücadele ederken ülkede her şey güzelmiş gibi normal hayatımıza devam ettik.
Sokaklar Molla rejimini sallarken ,biz ; onlara yarar aman ha denilip evlere hapis edildik.

Ayağa kalkma , silkinme, kendine gelme zamanı.
Sadece kapalı kapılar ardında ağlamayın artık. Dünyayı değiştirecek kahramanlar da beklemeyin.